Zgodnie z wytycznymi Krajowej Rady Fizjoterapeutów* badanie funkcjonalne składa się z takich elementów jak:
- wywiad,
- badanie i analiza ruchu (chodu, biegu, wyskoku), postawy, kształtu oraz ułożenia ciała,
- testy i pomiary.
Dodatkowo, w razie potrzeby, można przeprowadzić diagnostykę różnicową. Dopiero na tej podstawie możemy sformułować dokładne wnioski i stworzyć plan fizjoterapii.
Diagnostyka funkcjonalna służy zarówno pacjentom wracającym do sprawności po chorobie lub urazie, by rehabilitacja przebiegła skutecznie oraz sprawnie, jak i osobom zdrowym, zwłaszcza sportowcom, którzy dzięki ocenie funkcjonalnej mogą uniknąć kontuzji, ćwiczyć bardziej świadomie oraz osiągać lepsze wyniki. Jak przebiega taka ocena i które przyrządy warto wykorzystać?
Ocena funkcjonalna pacjenta – kiedy jest potrzebna?
Diagnostyka funkcjonalna w fizjoterapii pozwala rozpoznać problemy z narządami ruchu, ale też ocenić formę organizmu całościowo. Służy więc ona stworzeniu zaleceń w przypadku powrotu do zdrowia i sprawności np. po chorobie lub urazie, ale powinna być również elementem profilaktyki oraz odpowiedzialnego podejścia do aktywności fizycznej i sportu. Dzięki wcześniejszemu rozpoznaniu błędnych wzorców ruchu lub potencjalnych przeciążeń, można odpowiednio chronić zagrożone struktury i zminimalizować ryzyko wielu kontuzji.
